Tattooooo

De meeste mensen zullen het misschien allang gezien hebben op Facebook, maar ik heb een tijdje geleden een tattoo gezet hier in Suriname. Tot groot ongenoegen van me moeder, sorry mam!, besloot ik toch om er wél eentje te zetten.. Het was een super leuke ervaring. Sabeau en Denise gingen met me mee. Gek genoeg vond ik het niet echt spannend. Toen de tattoo erop gezet werd voelde het niet super prettig. Ik heb hem op mijn ribbel laten zetten en die plek is iets gevoeliger, omdat de huid daar wat dunner is. Toch deed het niet genoeg pijn om er niet nog eentje te willen, dus, sorry mam again, denk ik dat ik er nog eentje neem. Alleen dan in Nederland. Ik moet eerst nog bedenken wat ik precies wil en waar. Hier onder zet ik een paar foto's van de happening.

Nog maar 1 maand en 2 dagen te gaan.. 22-6-2016

Lieve allemaal,

Nog 1 maand en 2 dagen en dan kom ik alweer terug naar Nederland. Dit betekent dat Denise en nog veel meer andere binnen nu en drie weken vertrekken, en dat mijn ouders, zus en zusje hier over drie weken zijn om vakantie te vieren. Gemixte gevoelens als ik hieraan denk. Aan de ene kant vind ik het superleuk dat pap, mam, Jenny en Sammy hierheen komen en ik hen kan laten zien hoe geweldig Suriname is, maar aan de andere kant vind ik het stom om steeds afscheid te moeten nemen van nieuw gemaakte vrienden.
Ik merk dat ik steeds vaker bezig ben met het einde, hoewel deze nog vier en halve week ver is. Ik ben niet de enige hierin, nee, iedereen is bezig met het einde. Iedereen praat over hoe ze geen zin hebben om weer naar Nederland te vertrekken. Hoe het zal zijn om weer in het vaste gareel mee te moeten draaien, om 6 uur eten, naar werk te gaan en alles te móéten. Want in Nederland mag niet alles, nee het móét. We móéten op tijd bij de bus zijn, we móéten op tijd op werk zijn, we móéten op tijd zijn voor het avondeten en hebben ook onze verplichtingen op sociaal gebied. Dus de meeste stagiaires hier zien er erg tegenop. En ik? Ik weet het niet. Ik weet niet of ik er nu zin in heb of juist niet. Als ik denk aan alle móétjes zie ik er ontzettend tegenop. Momenteel ga ik zo’n 6 á 7 keer per week uiteten, want koken is vaak duurder dan buiten de deur eten. Ik pak standaard de taxi want dat kost hier toch geen drol. Daarnaast mag ik ook ’s avonds niet alleen over straat dus is dat gewoon het veiligst. Ook heb ik hier mijn eigen leven op gebouwd. Ik heb het precies ingericht zoals ik het wilde hebben. Met de mensen die ik in mijn wereldje wilde, met mijn studio zoals ik hem wilde inrichten en met stage taken die ik voor mezelf heb bedacht. Daarnaast hoef ik hier met niemand anders dan mezelf rekening te houden. Dat is niet egoïstisch bedoeld, ik bedoel, ik houd graag rekening met anderen. Dat is hoe het hoort, dat doe ik nu ook. Maar in dit geval heb ik er zelf voor gekozen met wie ik wel en niet rekening wil houden en er is niemand die me hiervoor scheef aan kijkt. Wat ik ook lastig vind is om straks afscheid te moeten nemen van al deze mensen en deze plek met het idee dat dit nooit meer terug gaat komen. Tuurlijk, ik kan iedereen bezoeken in Nederland, maar dat is toch anders. Daarbij woont de helft mega ver en kan ik dus niet even snel op bezoek zoals ik dat nu wel doe. Ook kan ik ooit nog terugkomen naar Suriname, maar zijn de meeste mensen die ik hier ontmoet heb dan allemaal weer weg. Dus dat is het negatieve en het niet weg willende deel in me.
Aan de andere kant heb ik zin om weer terug te gaan naar Nederland. Natuurlijk om me familie en vrienden te zien en hier alles aan te vertellen wat ik mee gemaakt heb. Ook heb ik zin om te beginnen met school na de vakantie en om te gaan afstuderen. Verder kijk ik naar alle festivals uit die ik nog gepland heb deze zomer en kijk ik uit naar alle Suri-reünies in Nederland. Daarbij hebben Denise en ik al super veel plannen gemaakt die we allemaal nog willen doen dus daar heb ik ook ontzettend veel zin in. Het klinkt misschien stom, maar ik heb zin in de toekomst. Ik heb zin om nieuwe mensen te ontmoeten, nieu we hoofdstukken uit mijn leven te starten en op nieuwe plekken te komen. Dus dat is de andere kant van mijn gevoel.
Ik voel me af en toe een schizofreen omdat ik constant van gevoelens wissel. Ik probeer in ieder geval nog zo veel mogelijk te doen en te genieten van alles om me heen. Zo ben ik afgelopen weekend naar Frefberg geweest samen met Denise (zie de foto's hier onder). Het was een geweldige trip. We hebben veel door de jungle gelopen, een berg beklommen, van het uitzicht genoten, in hangmatten geslapen en in een rivier gesprongen die door de jungle heen liep. Het was geweldig en ik besefte me gelukkig vaak genoeg hoe gelukkig ik ben dat ik dit mocht meemaken. Verder heb ik nog genoeg andere leuke activiteiten op de planning staan.

Oh ja, en ik was gister jarig. Het was gek om hier jarig te zijn en het gevoel van echt jarig zijn had ik dan ook niet. Wél had ik een heerlijke dag. Ik ging eerst lunchen met Denise en daarna gingen we naar de hammam. Hier werden we gescrubd en gemasseerd en kregen we een masker. Het was heerlijk. Hierna hebben we taart gehaald en zijn we naar huis gegaan. Toen ik thuis aankwam kreeg ik een pakketje binnen die ik uit Nederland ontving. Een pakketje vol cadeautjes en kaarten van thuis. Toen voelde ik me wel echt even jarig. Het was zo leuk om iets uit Nederland te krijgen. Een soort surprise box vol leuke cadeaus. In de avond ben ik uiteten gegaan met allemaal vrienden en daarna zijn we taart gaan eten bij café Loco, het café onder het studiocomplex waar ik in woon. Ik denk dat ik mijn verjaardag niet beter had kunnen vieren. Het feit dat er zo veel mensen waren in Suriname die mee uiteten gingen en die me feliciteerde bij Loco doet me goed. Vandaag vier ik mijn verjaardag op stage. Ik heb allemaal lolly’s gekocht voor de kinderen om uit te delen.

Ik zal binnenkort weer even een update geven over mijn laatste weken. Vergeef me dat ik een aantal trips niet beschreven heb, maar ik heb het hier te druk met genieten. Haha, slap excuus he? Maar momenteel vind ik dat toch iets belangrijker.

Doeeei en tot snel! xx

Update  6-6-2016

Hello everyone, 

Het is momenteel 23:16 en eigenlijk wilde ik gaan slapen, maar voor ik dit wilde gaan doen las ik nog even snel een mail die me moeder me gestuurd had. Onderaan de mail stond dat ik nodig weer eens wat op mijn blog moest posten en eigenlijk heeft ze daar gelijk in. Dus zoals zij dat ook nog even laat op de avond zou doen.. zo doe ik dat nu ook nog even.

Het gekke is dat ik aan het begin het liefst iedere dag een stuk op mijn blog schreef. Ik maakte zo veel nieuwe dingen mee en wilde alles met iedereen delen, maar ondertussen is veel al normaal geworden. Het is ondertussen mijn leven, mijn eigen wereldje, het geen wat ik zelf allemaal heb opgebouwd zoals ik het wilde hebben. Als ik er zo over schrijf ga ik het ontzettend missen als ik in Nederland. Ik ben hier nu al vier maanden en de tijd vliegt voorbij. Het voelt als een eeuwigheid geleden dat ik in het vliegtuig naast Inga zat, opweg naar het grote avontuur in Suriname. Het naar huis gaan leek allemaal zo ver weg, maar ondertussen vertrekt Inga al over zes dagen naar huis. En als Inga weg is vertrekt Denise een maand later, dat betekend dat mijn ouders dan ook al komen en dat ik daarna het land Suriname echt moet gaan verlaten.. Bah, het komt dichtbij en ik wil er nog niet over nadenken.

Nu even wat dingen die ik de afgelopen tijd mee gemaakt heb. Zo ben ik afgelopen zaterdag samen met Denise en neef (Justin, maar zijn bijnaam is Neef) naar een waarzegger geweest. Ik weet niet goed hoe je hem noemt. Het was in ieder geval een man die erg spiritueel was en die veel kon vertellen over je verleden, de toekomst en andere persoonlijke dingen. De man is een soort oom van neef (haha klinkt allemaal lekker), dus noemde Denise en ik hem ook gewoon oom Leo. Dus wij waren bij oom Leo en op het eerste ogenblik leet het een normaal, indiaans, klein mannetje. Hij sprak niet heel goed Nederland, maar was prima te verstaan. Ondertussen ging hij zich klaarmaken en kletste Neef, Denise en een andere oom van Neef nog even door. Uiteindelijk werden we geroepen in een kamer vol met allemaal spullen.  Er stond vooral veel drank eigenlijk.. geen idee waarom. En verder stonden en beeldjes en van die indiaanse spullen. Oom Leo zat aan een tafeltje en rookte een sigaar, gek genoeg stonk deze niet bedenk ik me nu. Hij had een spiegeltje voor zich, een soort samba bal en nog wat spulletjes. Hij keek naar ons en begon te vertellen. Het gekke is, is dat ik deze meneer vijf minuten geleden voor het eerst had ontmoet en hij gelijk al veel kon zeggen over me. Hij zag dat ik een hoog IQ heb (soms kijk ik ook op van mijn eigen genialiteit, dus ook in dit geval), met een glimlach op mijn gezicht luisterde ik verder.. Hij vertelde dat ik alleen met dit IQ te weinig deed, ik was er vaak lui mee. Ik deed het wel, maar alleen als ik zin had. En dat klopt, want ik leer alleen op het laatst moment voor het tentamen. En gek genoeg komt het altijd wel goed, dus ik vind het prima. Verder zei hij dat hij mij in de toekomst veel bezig zou zien met papier werk en vroeg of ik iets van rechten wilde gaan studeren. Ik legde uit dat ik waarschijnlijk de master kinderpsychologie wil gaan doen. Hij knikte en zei dat ie dat voor zich zag. Verder zei hij dat hij me nog veel zag reizen in de toekomst en dat het werken met kinderen en jongeren heel erg bij me paste (Ik had hier niks over gezegd he, hier kwam hij zelf mee!). Hij zei dat ik ook erg goed ben met deze doelgroep en dat dit mijn passie is. Ook zei hij dat er ook nog iets nieuws op mijn pad zou komen, dus dat het niet alleen bleef bij wat ik nu deed met de jongeren en kinderen. Daarna vertelde hij iets wat ik een beetje vaag vond, maar het kwam er op neer dat ik vaak iets te stoer doe. En pijnlijk genoeg klopt dit ook wel. Ik doe echt vaak te stoer, maar ik ben ook stoer.. dus ja, wat kan ik daar aan doen?? (grapje, dit bedoelde hij dus. i guess..). Ook zag hij dat ik issues had met mijn huid en dat ik meer oliën moest gaan gebruiken in plaats van parfum, omdat dit niet goed was voor mijn huid. En dat was het zo'n beetje voor mij. Opzich niet heel verkeerd, want alles is eigenlijk wel super positief en goed. Alleen wist ik dit allemaal wel van mezelf al. Het feit dat ik me master wil gaan doen en nog wil gaan reizen zijn zo'n beetje mijn toekomst plannen tot nu toe. Oh ja, hij zei ook dat ik alles vaak op me af laat komen en dan zie ik het wel. Vaak zegt mijn gevoel wel wat ik moet doen en altijd komt dit wel goed. Nou ja, dat klopte ook. Dus eigenlijk alles wat deze man zei over mij klopte, alleen wist ik het al. Het gekke is dat zo'n man je nog nooit gezien heb en dit soort informatie dus eigenlijk niet kan weten. Echt mega vreemd. Maar ik zou het wel echt iedereen aanraden om er eens heen te gaan. Mijn leven is gewoon heel stabiel en chill, maar mocht je ergens last van hebben, bepaalde gevoelens of lichamelijke klachten, dan kan zo'n man je er wel mee helpen. Hij weet veel meer dan wij echt weten. Maar goed, niet iedereen geloofd hier natuurlijk in. Ik weet in ieder geval wel dat er veel meer is dan wij denken en zien. Maar laat ik daar niet te diep op ingaan want dan wordt het een heel saai verhaal vol loshangende meningen en gedachten.. 

Nou goed, verder heb ik vast ook nog wel wat dingen mee gemaakt, maar ik ben te moe om te denken. 

Oh ja, ik ga morgen weer beginnen met fitnessen. Lisa, Loes (meiden van stage) en ik hebben een trainingsschema gemaakt en wat we allemaal kunnen eten. Ik wil nog even een maandje knallen voor ik in Nederland ben. Niet dat ik hier echt aangekomen ben, maar gewoon een beetje summer proof is nooit erg. 

Oké mensen, ik ga stoppen. Ik zal proberen om de aankomende weken iets meer op mijn blog te schrijven, want ik heb eigenlijk genoeg te vertellen, alleen is dit voor mij al 'normaal', maar voor jullie natuurlijk niet. 

Nou doeeeeeiiiiii xx. 

Oh ja en hier onder nog even een foto van mijzelf, Denise, Neef en Ivan. Hebben jullie ook eens een beeld van de mensen over wie ik vertel 

Blaka watra trip & bezoek 25-5-2016

Hoi hoi,

Na lang uitstel gedrag, moest dit verhaal er toch van komen. Want ik eigenlijk alweer veel te veel mee gemaakt wat niet ongedeeld mag blijven..

Momenteel ligt Sabeau naast me in bed en hebben we net een kapsalon naar binnen gewerkt. We zijn beide moe en vol en gaan zo lekker slapen. Maar hoe graag ik ook wil slapen, ik wil ook met jullie delen wat ik de afgelopen weken allemaal mee gemaakt heb. De foto's komen later, want zo veel zin heb ik nou ook weer niet om wakker te blijven.. Oké komt ie..

Sabeau is 12 mei aan en dit begon al goed. Na ongeveer een uur gewacht te hebben kwam ze daar door de poorten van het Surinaamse airport gelopen. Gek genoeg voelde dit niet als iets vreemds, ook al hadden we elkaar al zo'n 2 jaar niet echt gesproken. Het voelde goed en ik had veel zin om Sabeau alles te laten zien, van wat ik allemaal gezien heb de afgelopen maanden. Ik had op de heenweg kaaiman gekregen (Ja zo'n kleine krokodil). Deze was dan wel dood en gefrituurd en zag er uit als kibbeling, maar smaakte naar kip. Ik had het voor Sabeau bewaard, maar onze dieren vriendin wilde er helaas niet van eten (ondankbaar kreng..) (grapje, lobi!). Nadat we thuis aankwamen zijn we gelijk naar mijn lievelingsrestaurant gegaan en hebben we daar wat gegeten met een aantal vrienden. Sab kwam op donderdag aan en vrijdag gingen we al op tour. Ik had in de middag alvast twee hangmatten voor ons gekocht, want deze tour konden we niet zonder. Het was een back to basic tour, waarbij we 1 nacht in een hangmat moesten slapen en 1 nacht op een berg. Ik had een aantal dagen van te voren besloten om toch mee te gaan, omdat we met een groep gingen waarmee ik veel optrek in Suriname. Daarbij leek het me leuk om Sabeau gelijk kennis te laten maken met de prachtige natuur van Suriname.

Zo gezegd, zo gedaan. Vrijdag om half 10 werden we opgehaald in een busje om te gaan rijden naar de omgeving van blaka watra. Niemand had echt een idee wat we precies gingen doen, maar dat was juist achteraf zo leuk. We gingen op trip met Dion, Randy en Saldi. Van te voren hoorde ik al dat hun erg leuke gidsen waren, maar zo leuk als het echt was had ik nooit gedacht. We hebben de eerste dag lang gereden en hoe vervelend dit is in Nederland, zo leuk is dit in Suriname. Onderweg stopte we nog 80 keer, omdat het eten en drinken nog gehaald moest worden. Want nee, in Suriname is dat niet al goed voorbereid, dat doe je gewoon op de dag zelf. No spang, we komen er vanzelf. Vraag ook niet hoe laat we waar zijn, want dat weet niemand. Onderweg vermaakte we ons sowieso prima met de slang van Randy, genaamd Bertje. Het is een prachtige groene slang die nu nog klein is, maar later heel groot wordt. Bertje eet muizen en hamsters (heel sneu, ik heb zelfs nog gezien hoe Bertje een hamster vermoorde en op at..). Maar goed, na lang rijden kwamen we uit in de jungle. Waar we ook nog heel lang moesten rijden, want wegen in de jungle heb je niet. Dus gingen we door modder en jungle heen. Het leek net een attractie want we vlogen alle kanten op. Ook moesten we af en toe stoppen en dan gingen de jongens even wat bomen om kappen. Terwijl we dan aan het wachten, konden we op de auto gaan zitten. Alleen het idee al dat je midden in de jungle op een auto zit, met prachtige natuur geluiden om je heen, te wachten tot de weg vrij gekapt is. Ik genoot hier al. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming (een open stukje jungle met houten takken waar we onze hangmatten aan konden hangen), konden we gaan uitpakken en onze hangmatten ophangen. Hierna hebben we wat gegeten en gekletst bij het kampvuur. Oh ja, en hebben we gekeken hoe Bertje de hamster dood knuffelde en daarna op at. Na een beetje gepraat te hebben over het leven en andere onzinnige dingen zijn we gaan slapen.. Tot ik naar de WC moest......

Ik moest plassen en aangezien deze trip back to basic was, moest dit natuurlijk in de open natuur. Dus ik met een wc-rol in mijn hand een plaats gezocht en geplast (leuk he die details haha). Nadat ik geplast had, had ik dorst en zag ik dat de kofferbak van het busje open stond. Ik zag daar ook cola staan en vond het een mooi plekje om even te gaan zitten en cola te drinken. Toen ik daar een beetje zat te chille zag ik opeens iets voor me bewegen op de uitlaat.. Eerst dacht ik even dat ik gek werd, maar ik zag het weer bewegen. Ik zag drie grote behaarde poten op de uitlaat!! Ik schrok me wild en binnen een halve seconde had ik mijn voeten opgetrokken, zo ver mogelijk van de uitlaat vandaan. Ik wist even niet zo goed wat ik moest doen, ik wilde niet iedereen wakker maken, maar durfde ook zeker niet langs die mega grote VOGELSPIN!! Dus ik begon heel zacht alle namen van de mensen die nog wakker konden zijn te roepen. Helaas reageerde hier eerst niemand op. En gek genoeg is mijn stem altijd mega hard, maar dit keer liet mijn eigen harde stem me totaal in de steek. Dus ik ging opnieuw en begon bij Roy. Roy reageerde opeens wel en ook nog wakker ook. Met een duidelijke stem zei hij 'Ja?'. Dus ik met mijn zachte en angstige stem, 'Roy, je moet me helpen. Er zit hier een vogelspin en ik durf er niet langs'. En stil bleef het.. Roy was weer in slaap gevallen. Ik probeerde het nog eens.. 'Royyy??? Word wakker! Help!'. Roy 'Hier kan ik niks mee'. Ik vervolgens 'Hoebedoel je? Pak die f*cking spin! Help me!!!'. En weer was het stil. Uiteindelijk hoorde ik dat Chayenna wakker was en probeerde ik Chayenna wakker te maken. Met een slaperig hoofd (en het idee dat ik het waarschijnlijk verkeerd gezien had) liep ze naar me toe. Eerst nog heel relaxed, tot ze de spin zag. Haar ogen gingen van slaperig naar adrenaline kick 3.0, zei niks en liep weg. Blijkbaar haalde ze goddank Randy, die vervolgens heel slaperig de vogelspin pakte en weer ging slapen. He he, eindelijk met de shock in mijn lichaam kon ik weg van die traumatische plek. Toen ik eenmaal in de hangmat lag kwam ik erachter dat bijna iedereen wakker was geworden, maar niemand me echt serieus nam (Thanks mensen, heeeel erg bedankt! *middelvinger*). Uiteindelijk hebben Chayenna, Loes en ik nog een uur wakker gelegen van het lachen om mijn paniekerige en angstige stem en het antwoord van Roy, die dus blijkbaar praat in zijn slaap haha. 

Na een korte nachtrust te hebben gehad werden we allemaal ongeveer om 6 uur 's ochtends wakker. Dit kwam eigenlijk door mij, omdat ik wakker werd van het gesnurk van Randy en ik hier zo chagrijnig van werd dat ik in mezelf begon te klagen over, toen nog onbekend, gesnurk. Gelukkig kon iedereen er om lachen, omdat ik het was (wat ben ik toch een leuk persoon, als ik hen was had ik echt boos op mezelf geweest haha). Die dag hebben we voornamelijk gezwommen in een beekje in de jungle en geslingerd van een liaan in het water (Hoe cool? Voelde me net Tarzan of Jane). Hierna gingen we door naar het volgende plekje waar we zouden gaan overnachten. Onderweg begon het helaas te regenen. We hebben drie auto's geholpen om uit plassen te komen. En voor al die hulp werden we natuurlijk door moeder natuur bedankt, want het werd weer mooi weer. We mochten op de jeeps zitten en wauw, dit was het mooiste moment van mijn leven denk ik. Terwijl we reden over een weg door de jungle, zat ik boven op een jeep met de mensen waarmee ik de afgelopen maanden steeds beter mee om ben gegaan, voelde ik de warme lucht door mijn haren en kleding gaan en keek ik naar een prachtige zonsondergang. Dit was het, dit was hoe puur geluk moest voelen. Ik was vies, nat geregend, ik had gedoucht en geplast in de jungle, het enige wat ik gegeten en gedronken had was chips en bacardi sap, maar het maakte allemaal niet uit. Ik was gelukkig met het feit dat ik dit mocht meemaken. Dit was puur geluk. Ik kan het honderd keer proberen te beschrijven, maar dat lukt niet, want woorden schieten letterlijk te kort met het gevoel wat ik daar kreeg. Na een lange tocht gemaakt te hebben, zittend op de auto, kwamen we aan op een berg. Het was donker en we zagen nog weinig. Omdat we een lange dag hadden vielen we snel in slaap. Tot in 's nachts wakker werd onder de meest mooie sterrenhemel die ik ooit gezien heb. Het was zo helder en zelfs zag ik voor het eerst een vallende ster. Weer een geluksmomentje. Terwijl we op de grond lagen, het mega koud was en er voor mijn gevoel 80 blauwe plekken bijkwamen per minuut, was ik weer zo gelukkig. De sterren, de mensen, de gidsen.. Alles bij elkaar. En ik mocht zo veel geluk hebben dat ik hier bij mocht zijn (waar heb ik het aan verdiend, wauw, zo mooi). De volgende ochtend werden we vroeg wakker gemaakt om te kijken naar de zonsopgang. Het was een prachtig gezicht vanaf de berg. Je kon de brulapen in de verte horen en we zaten met zijn alle op een grote steen te wachten tot de zon opkwam. Het was een prachtig gezicht, de zon met allemaal kleuren om zich heen, de wolken en de soort mist/damp die tussen de bomen hing. Nadat we genoten hadden van het uitzicht gingen we ontbijten. Wat ook weer lekker gezond was, namelijk patat met kip. Nadat we gegeten hadden mochten we weer boven op de jeeps klimmen en gingen we weer een prachtige reis te gemoed. Sabeau, Denise en ik kletsen heerlijk over van alles terwijl we door de prachtige jungle reden. Onderweg zagen we verschillende aapjes aan bomen en was het prachtig weer. We reden naar de stuwdam en namen hier wat foto's terwijl we watermeloen aten. Hierna zijn we doorgereden naar een strand en hebben we hier gezwommen en gegeten. Op de terugweg naar huis viel bijna iedereen in slaap. En ik nu ook bijna want ik ben kapot. Ik hoop dat mijn verhaal niet al te vaag is, want ik ben moe en heb geen zin om het na te lezen. Daarbij kan ik ook niet goed uitleggen hoe geweldig dit weekend was. Het was een van de mooiste weekenden uit mijn leven en ik zou willen dat iedereen dit eens in zijn leven mee maakt. Ik zal later de foto's erbij zetten!

xx Leonie 

2 maanden hier

Vierdaagse trip naar apiapaati  25/28-03-2016

Hoi allemaal,

Ik ben gisteravond teruggekomen van de vierdaagse trip naar Apiapaati.. en wauw, wat was dit prachtig! Ik ga even in het kort uitleggen wat ik precies gedaan heb de afgelopen vier dagen..

Dag 1. 
We moesten al om 6:00 uur 's ochtends bij de Heck Arronstraat staan, hier zit het kantoor van Suforyou. Hier kwamen we met iedereen samen die mee gingen. In totaal gingen er een stuk om 42 mensen mee en daarbij dan ook nog de tour gidsen, koks etc. In een aantal busjes moesten we ongeveer 2,5 uur rijden. In Nederland zou ik 2,5 uur rijden mega lang vinden, maar hier is dat niet erg. Je kletst wat, kijkt wat uit het raam, slaapt iets en je bent er. Toen we na 2,5 uur rijden gestopt waren, stapte we over in bootjes. Het was prachtig weer en we zouden nog zo'n 4 uur varen. Onderweg stopte we bij een strop versnelling tussen de rotsen om hier wat rijst met kip en kousenband weg te werken. Hierna voeren we door een prachtige rivier. Langs de kant van het water zagen we verschillende traditionele Surinaamse dorpjes, half naakte vrouwen die hun kleren waste, kinderen die speelden in het water en vissers. Ook gingen we over en langs verschillende stroomversnellingen tussen de rotsen door. Het was prachtig om allemaal te zien. De vier uur zittend op een houten bankje was totaal niet erg vanwege het uitzicht. Eenmaal aangekomen op de plek van bestemming werd ik nog blijer, want wat was deze plek prachtig. Het was een hoog eiland waar we aanmeerde. We konden met een trapje naar boven en daar kwamen we terecht op een mooie plek. Er stonden rieten huisjes en hangmatten kampen, banken waar je op kon zitten en kijken naar het adembenemende uitzicht, een overdekte keuken en een plaats voor een kampvuur. Toen we allemaal 180 foto's hadden gemaakt gingen we naar beneden om te zwemmen en zitten op de rotsen tussen de stroomversnellingen. Hier heb ik een tijdje gezeten tot de zon minder werd en we gingen avond eten. Wat minder was aan deze dag is dat mijn neus en onderlip mega erg waren verbrand. Al twee maanden lang heb ik nergens last van wat betreft verbranding, maar natuurlijk moest dit er van komen. Mijn neus was echt zo rood als de neus van Rudolf en mijn lip deed ook veel zeer. Verder had ik weinig te klagen deze dag want het was fantastisch. in de avond ging ik nog even chille bij de hangmatten en ging ik niet heel laat naar bed.

Dag 2.
Dag twee begon om 8 uur 's morgens. Ik werd wakker met een opgezwollen lip met blaren er op en een neus die in vuur stond, maar dit mocht mijn motivatie voor een leuke dag niet drukken. Om 9 uur vertrokken we met de boot naar een traditioneel dorpje. In dit dorpje was een medisch centrum dus hier zijn we gaan kijken. Daarna zijn we verder gegaan met de groep en hebben we andere traditionele dorpjes bekeken. In deze dorpjes mochten we helaas geen foto's maken van de mensen (opzich natuurlijk heel logisch) en ook niet van de offer plaatsen. Nu vond ik offer-plaatsen best creapy klinken, maar dit was het niet. Hier bidden ze gewoon tot de goden of geesten. Ook moesten de vrouwen links langs het offer lopen bij binnenkomst en de mannen langs de rechterkant. Dit was zodat de geesten de mannen en vrouwen kunnen scheiden en ze zo een duidelijk overzicht hebben van wie er in het dorp is wie ze moeten beschermen. Uit respect voor dit idee deed natuurlijk iedereen braaf mee. Wat me ook opviel is hoe anders de mensen hier leven. Het is bijna niet te bevatten hoe wij in Nederland leven en hoe primitief deze mensen eigenlijk leven. Dat verschil is mega groot en ik bleef me erover verbazen. Na een aantal dorpjes gezien te hebben gingen we een heel stuk lopen door de jungle. Hier begon het helaas wat te regenen. Gelukkig had ik wel een poncho gekocht, alhoewel deze niet goed werkte. Ik had namelijk gewoon de roze poncho gepakt, omdat ik deze het mooist vond. Natuurlijk was ik zo slim om niet naar de maat de kijken of het plaatje die er op stond. Ik had namelijk een kinderponcho gekocht in de maat S. Waar normaal een poncho tot over de knieën komt, kwam deze poncho tot mijn heup. Ook waren mijn mouwen iet wat te kort, maar opzich stond mijne wel fashion in vergelijking met de andere poncho's.  Maar goed, terug naar de jungle.. We liepen hier zo'n 2 á 3 uur en kwamen toen aan bij de Ananas berg. Thank you lord, dat het toen stopte met regenen. Deze berg was best stijl en alhoewel ik echt geen hoogtevrees heb, vond ik dit toch best spannend. Door de regen die was gevallen kon je makkelijk uitglijden. Toen we boven kwamen was de tocht het wel waard. We hadden een supermooi uitzicht over de jungle. Boven op de berg hebben we wat gegeten en gedronken en toen zijn we weer de hele rit naar beneden en door de jungle gegaan. Toen we weer terugkwamen bij de boten voeren we naar een stroomversnelling/kleine waterval. Hier gingen we lunchen en zwemmen. Doordat het regenende kregen we meeste mensen het koud.. ik dus ook. Na enige twijfel besloot ik toch maar te gaan zwemmen ondanks dat ik het koud had en verrassend genoeg was dit heerlijk. In ging stukjes zwemmen en waste me haren in de rivier. Daarna ging ik samen met Ilona en Charmaine achter de boot op de band. Natuurlijk wilde ik even iets wilders proberen en ging ik op de band staan, helaas viel ik er af toen Stanley het leuk vond om een scherpe bocht te maken terwijl ik stond. Na het zwemmen zijn we weer terug gegaan en hebben we in de avond gegeten en ben ik weer met een groepje gaan chillen in de hangmat. 

Dag 3. 
Bij dag drie was iedereen al iets vermoeider dus stond dit keer om half 9 het ontbijt klaar en vertrokken we om half 10, wat uiteindelijk 10 uur werd. Deze dag regende het bijna aan een stuk door. Regen is hier veel minder erg dan in Nederland, maar kom op... DE HELE DAG REGEN? Deze dag was voor mij dus iets minder leuk, alhoewel het nog steeds super leuk was natuurlijk. We gingen weer langs verschillende traditionele dorpjes en zijn daarna verder gegaan naar een waterval/stroom versnelling tussen de rotsen. Hier was het gelukkig even droog dus hebben we gezellig in zon kunnen zitten en in het water kunnen 'spelen' (ik weet niet hoe ik dit anders kan verwoorden). We gingen met banden van de stroomversnelling afglijden. Zoals je normaal in Center Parks ziet of in grote zwembaden, zo deden wij dit in de natuur. Ergens was ik bang dat ik tegen de rotsen aan geslingerd zou worden, maar gelukkig ging dit allemaal goed. Je kon van verschillende plekken op verschillende banden het water inspringen en dit was super leuk. Zwemmen in een puur natuurlijke wildwaterbaan.. Wat wil je nog meer? Na dat ik 'uitgespeeld' was ging ik nog even met Ilona relaxen aan de kant. Toen we ons benen in water deden kwamen er allemaal kleine visjes aan onze benen en voeten eten (nu ik het beschrijf klinkt dit heel vies eigenlijk..). Wat je normaal in een beauty salon doet, deden we nu in de natuur en dat had ook wel wat. Rond vijf uur vertrokken we weer met de boot naar het eiland. Ik was helemaal gebroken dus ik ging even een schoonheidsslaapje houden. Toen ik net lekker lag te slapen werd ik wakker gemaakt voor het avond eten. Op het menu stond dit keer vis. Jummie!!! Mijn lievelingsetennnn!!!!! NOT. Bah, ik hou niet van vis, maar gelukkig was ik niet de enige. Gelukkig hadden we cheese cake als toetje en natuurlijk lustte ik dit wel. Na het eten ben ik (as usual) weer gaan chille in de hangmatten tot we opeens allerlei Surinaamse muziek hoorde bij het kampvuur. De gidsen, kok en andere mannen waarvan ik eigenlijk geen idee had wat ze precies deden op het eiland, gingen traditioneel Surinaams dansen. Nu vragen jullie je misschien af hoe dat er uit ziet.. Nou eigenlijk zoals Afrikanen ook dansen. Is misschien ook niet zo gek als je naar de geschiedenis kijkt van Suriname... Fred de enige echte tour gids, de man die opgroeide op het eiland waar wij sliepen, ging ook op een koor dansen en met vuur kunstjes doen. De jongens hadden allemaal een soort luier om van een gekleurde doek en sommige hadden ook een doek om hun boven lichaam. Het was zo leuk om te zien hoe zij plezier hadden op de muziek en hoe goed ze konden dansen. Wat iedereen, en natuurlijk ook mij, erg opviel was de bouw van hun lichaam. Ze waren allemaal zo gespierd. Gewoon hun natuurlijke bouw was zo gespierd, want deze mannen komen allemaal uit het binnenland en gaan niet naar de sportschool. Ik denk dat 'de mens' er gewoon zo uit hoort te zien, alleen hebben wij onszelf in het westen zo vol gegeten dat deze lichaamsbouw bijna niet meer te doen is.. Maar goed ik dwaal weer af.

Dag 4.
Dag vier gingen we helaas alweer terug. De lange reis die we de heen weg hadden gemaakt deden we nu de terugweg. Gelukkig was het mooi weer maandag en was de terugweg daarom weer heerlijk relaxed...

Dat waren mijn vier heerlijke dagen in Apiapaati. Mocht iemand ooit in Suriname komen dan raad ik deze trip echt aan, omdat je heel veel Suriname ziet in een korte tijd. Het weekend zelf was redelijk prijzig, maar het was iedere cent waard!

xx

Holy phagwa!! 23-03-2016

He he, ik heb weer even tijd om iets op mijn blog te schrijven.. Ook heb ik alweer van alles mee gemaakt en dit wil ik natuurlijk allemaal met jullie delen!.. Te beginnen met HOLI PHAGWA!

Ik de meeste mensen kennen Holi Phagwa door foto's van mensen die allerlei gekleurde poeder gooien, nou dat is het dus ook. Holi run, Holi colour festival en neon splash zijn van dit feest afgeleid. Het is een Hindoestaans feest, maar ondertussen is het internationaal. Dus voor iedereen. Nu wonen er in Suriname ontzettend veel Hindoestanen en wordt dit dan ook groots gevierd. En als ik het goed begrepen heb is Holi Phagwa het grootste feest van het jaar in Suriname.

Mijn dag begon met mijn complex genoten. Met een groep van ongeveer 7 vertrokken we gezellig naar de Palmentuin. Onderweg vroeg ik de meiden waarom ze geen make up op hadden en hun haar niet gedaan hadden. Zij vertelde me dat ik er eigenlijk 'te mooi' uit zag (make up op, haar gedaan etc.). Maaaar zoals ik en mijn vriendinnen vaak genoeg zeggen 'Always be the Beyoncé', dus met deze gedachten ging ik ook naar het festival. Onderweg had ik iedereen al duidelijk gemaakt dat ze het niet op mijn gezicht mochten smeren, want ik zou vast en zeker allergisch zijn voor die poeder en dat zou dan mijn dag verpesten (And nobody wants that...). Eenmaal aangekomen bij de Palmentuin werd ik al hyper van binnen door alle mooie kleuren die ik om me heen zag en de gezellige Hindoestaanse muziek. Toen we naar binnen wilde lopen zag ik ook een aantal andere stagiaires staan waar ik ondertussen ook al veel mee omga in Suriname. Dus zoals ik altijd doe, rende ik op hen af en raakte ik mijn complex genoten kwijt. Dit vond ik zelf helemaal niet erg want nu was ik 'vliegende keep' zoals Mara dat altijd zegt. Ik kon nu gewoon gaan en staan waar ik wilde zonder verantwoording te hoeven afleggen of dat ik zou moeten wachten op mensen. Ik kon nu gezellig met iedereen praten en dansen (ondertussen heb ik al best heel veel mensen ontmoet hier dus alleen zou ik toch nooit staan). Met een geheel nieuwe groep gingen we midden in de palmentuin staan en binnen 3 seconden was (natuurlijk) mijn gezicht onder de oranje poeder gesmeerd. Gek genoeg begon mijn huid niet te irriteren (thank you lord!!) dus ik deed vrolijk mee en kladde ook andere mensen onder het poeder. 

Je moet je voorstellen dat je met allemaal gezellige mensen staat, omringt door prachtige palmbomen, met prachtig mooi weer, gezellige muziek en overal felle kleuren. Ik kan niks anders zeggen dan dat ik echt oprecht mega gelukkig was. 

Na de palmentuin vertrokken we met een grote groep naar het Onafhankelijkheidsplein. Hier stond een groot podium en traden verschillende dj's. Ook feest Dj Ruud kwam draaien, alleen deed hij het niet zo goed als normaal. Ook op het plein was het super gezellig. We hadden een vaste plek waar er altijd wel een paar bekende stonden, dus dat was fijn als je even naar de wc moest of wat ging eten. Het was eigenlijk een festival zoals we ze in Nederland ook kennen, alleen dan met meer kleurtjes om je heen.

Ik kan in het kort niet beschrijven hoe gezellig het was, maar ik hoop dat de foto's een beetje een beeld geven van wat ik bedoel. Ik zou ook echt iedereen aanraden om eens naar Suriname te komen met het Holi Phagwa feest, want dit is er echt eentje voor je Bucket-list!

Dit was mijn (veel te) korte blog over Holi Phagwa festival.. Mijn foto's spreken meer dan mijn woorden denk ik!

xx

voetbal, jodensavanne/blacka watra en weekend wageningen

wij hebben het horloge en in suriname hebben ze de tijd.. 4-3-2016! 

Hoi hoi,

Ja.. Al bijna een maand zit ik alweer in dit prachtige land! Wat ik eerst allemaal zo vies en oud vond, vind ik nu prachtig. Ik begin Suriname steeds meer te waarderen om alles wat het heeft. Natuurlijk het weer, het eten, de muziek en de natuur, maar nu ook de oude huizen, de roepende mannen op straat, de taxi chauffeurs die eng rijden, het links rijden (wat ondertussen voelt als normaal) en ook het rustige leven. Want rustig en relaxt is het hier zeker. Aan het begin moest ik hier zo erg aan wennen en irriteerde ik me erg aan het slome gedrag van sommige mensen, zoals ik dat eerst noemde. Maar nu waardeer ik alle rust die de mensen hier met zich mee brengen.

Zoals de mensen hier zeggen hebben wij het horloge en hebben zij de tijd en moet niks, maar mag alles. Dat is toch heerlijk? Ik snap niet dat wij zo gehaast leven in Nederland en de rest van de wereld. ALLES draait daar om tijd en geld, niks anders lijkt soms nog belangrijk te zijn. Ik irriteer me hier vaak aan in Nederland, dat dat werkelijk het geen is waar je leven eigenlijk om draait. En natuurlijk, ik snap het. Er is altijd te weinig tijd en te veel te doen. En geld moet verdiend worden, om ook te kunnen genieten van het leven. Maar willen we werkelijk dat ons leven om die dingen draait? Is dat ECHT het belangrijkste? Want als ik kijk naar hoe ik mijn leven leidt en eigenlijk iedereen in Nederland, dan kan je zeggen wat je wilt, maar je bent het meeste van de dag bezig met tijd en geld. Je moet overal op tijd komen. Bij de trein, op je werk, thuis voor het eten, bij je vrienden etc. En al je ergens in de ochtend al te laat bent, dan en je gelijk overal te laat en dan uiteindelijk heb je jezelf er mee. BELACHELIJK! Ik zou willen dat iedereen wat relaxter werd in Nederland. Het gaat zoals het gaat, komt het werk nu niet af, dan komt het werk later wel af. Hoopt je werk op? Ja dat is vervelend, maar uiteindelijk komt het af. Dan wachten mensen toch gewoon wat langer? Boeie! Het is niet zo dat mensen dood gaan aan iets langer wachten op hun spullen...

Nou ja, om een lang verhaal kort te maken. Ik geniet dus erg van deze mentaliteit. Ik moest er aan het begin erg aan wennen, omdat ik het niet gewend was. Maar nu vind ik het ook prima om half 9 's avonds te beginnen met het avond eten in plaats van 6 uur. En mijn mobiel ligt al een week lang bij de maker, ook al zei hij dat hij het al 5 dagen geleden gemaakt zou hebben. Het is misschien soms een beetje vervelend, maar de wereld vergaat niet. 

Wat ik jullie wil meegeven met mijn hele klaagzang is, dat het soms ook prima is om even te genieten van de dingen om je heen en je verplichtingen dus even te laten gaan. Uiteindelijk komt alles op zijn pootjes terecht.. Ja ook de was, ook je werk, ook de schoonmaak die je al had moeten doen en ja, ook het eten kan vanavond eens wat later geserveerd worden! Geniet en neem je rust.

Dat was het voor vandaag..

xx

Fack my life

Mijn mobiel is gestorven (R.I.P), dus ik ben even onbereikbaar. Ik laat het aan jullie weten als ik een nieuwe mobiel heb!

xx

Bigi pan! 22-2-2016

Update 13-2-2016

Hi there everyone!

Ik heb al een aantal dagen niks op het blog geschreven, dus het werd weer even tijd om wat van me te laten horen..

De afgelopen dagen zijn ontzettend snel gegaan. Donderdag had ik mijn tweede stage dag en gister en vandaag was ik vrij. Gisteren was mijn eerste echte vrije dag in Suriname waarbij ik ook echt leuke dingen kon gaan doen. Voor stage moest ik nog andere kleding halen, omdat ik hier geen korte broek, rokjes of mouwloze shirtjes aan mag, dus ging ik samen met Lisa en Inga winkelen in de stad. De eerste winkel waar we kwamen was de Shana. Dit is eigenlijk een soort Bershka en hier kocht ik dan ook gelijk een broek die ik wél aan mag op stage. Ook kocht ik hier een shirtje die ik in Nederland al heel lang zocht. Toen we daar klaar waren zijn we naar een winkel geweest die allerlei huidverzorgingsproducten verkocht. Veel van deze producten zijn gemaakt door de mensen hier met verse oliën, kruiden etc. Omdat ik vaak last heb van een gevoelige en droge huid kocht ik hier Krappa olie. En gek genoeg doet deze crème echt wonderen. Je huid wordt er mooi elastisch van en het ruikt ook super lekker. Ik denk dat hier wat van mee neem naar Nederland haha. 's Ochtends hadden we niet gegeten dus ondertussen hadden we ook veel trek gekregen. Helaas konden we lastig kiezen waar we wilde gaan eten. Er was zo veel keuze dat het echt lang duurde voor we de keuze konden maken. Uiteindelijk werd het pizza (de tent waar we als eerst ook in stonden.. -_-). Na de pizza zijn we teruggegaan naar huis en heb ik mijn studio van top tot teen schoon gemaakt en opgeruimd. Gek genoeg haat ik dit thuis, maar vond ik dit hier wel chil (sorry mam x). 's Avonds ben ik nog even wat gaan drinken bij 't Vat samen met Inga en hierna ben ik lekker naar mijn bedje gegaan. 

Vandaag heb ik een heeeeerlijke dag gehad. Nou ja heerlijk, de dag begon niet heel chil. Bas, Earthy, Inga en ik wilde graag een fiets kopen zodat we naar stage kunnen fietsen. Helaas zijn er bijna nergens fietsen te verkrijgen en zijn deze ook mega duur. 100 euro voor een fiets die je in Nederland voor 5 euro kan kopen. Het zijn van die fietsen die je overal in Nederland ziet staan. Van die vast geroeste, lekke banden, stuur scheef en zadel loshangende fietsen *. En dat voor HONDERD EURO! Ja echt waar, HONDERD EURO. Er worden namelijk geen fietsen gemaakt in Suriname en alleen de stagiaires vanuit België en Nederland fietsen hier. Hoe dan ook hebben wij een fiets nodig, dus gaan we deze kopen (met pijn in mijn hart). Donderdag komen er als het goed is weer fietsen vanuit Nederland dus dan zijn wij de eerste. 
Na dit pijnlijke avontuur gingen we dan eindelijk naar het zwembad bij het Krasnapolsky Hotel. En god wat was dit heerlijk. Er was af en toe wat wind en bewolking en af en toe kwam de zon heerlijk door. Helaas voor de rest waren er maar weinig bedjes en had ik alleen een bedje bemachtigd (thank you god). Mijn benen zijn lekker bruin geworden vandaag dus dat is altijd fijn. Vanavond gaan we met z'n alle uit naar Euphoria. Hier is vanavond een Valentijnsfeest dus ik ben erg benieuwd wat dit in gaat houden..

Oh ja, misschien nog een paar leuke weetjes die ik te weten ben gekomen:

- Je kan hier uit de kraan drinken.. Ja echt! Hoe dan? Geen idee, maar het kan.

- Als je hier naar de Chinees gaat bedoel je niet dat je Chinees eten gaat halen, maar naar de supermarkt. 

- De radio hier draait alleen maar leuke muziek (R&B, Hiphop, Reggae, Reggaeton, dancehall etc..)

- De eerste bewoners van Suriname zijn de indianen. Tegenwoordig leven hier ontzettend veel bevolkingsgroepen, allemaal naast en met elkaar; van Indiaan tot Chinees, van Javaan tot Hindoestaan, van Nederlander tot Boscreool, discriminatie kennen ze hier niet. Wat tegenwoordig de ‘echte Surinamer’ is, ben ik zelfs nog niet helemaal uit.

- En de laatste: Niks moet, alles mag! 

Ik ga me nu klaarmaken voor het eten en het feest vanavond. 

Byeeeee x

Even snel een berichtje.. 

Lieve allemaal,

Ik heb weinig tijd, want we gaan zo uiteten in het centrum, maar ik wilde nog even een kleine update doen. 

Vandaag heb ik een citytour gedaan. Zo verlaten en dood (denkt aan walking dead scene) als het er gister uit zag, zo druk was het vandaag. Overal waren auto's en mensen. Ik hoorde vanuit alle hoeken van de straat en auto's verschillende muziek en rook overal eten. Ook ben ik vandaag naar verschillende plekken geweest. Zo ben ik door de winkelstraat gelopen, heb ik de palmentuin gezien, ben ik naar de markt geweest en heb ik wat gedronken bij Zus en Zo. Daarna heb ik een afspraak gehad met mijn stagebegeleidster. Wat een geweldige vrouw was dit. Een prachtige oudere Surinaamse dame, genaamd Margo. Ze had veel ideeën over hoe we het kinderhuis konden verbeteren. Zo liggen er veel verbeterpunten bij de zorgmoeders die er wonen, maar ook bij het bestuur en de kinderen. Morgen zal ik hier meer over vertellen onder het kopje 'Sanatan Dharm', want dan heb ik vast veel verhalen over mijn eerste stage dag. 

Oke nu moet ik echt gaan. Het is hier nu 18:28 en dus tijd om te eten of in ieder geval te gaan lopen naar het restaurant. Mochten jullie nog vragen hebben of opmerkingen dan kunnen jullie altijd een reactie plaatsen onder aan deze pagina! 

Oh ja, en dames, mochten jullie een zelfbeeld issue hebben... Kom naar Suriname! Aandacht genoeg!! (Eigenlijk is het best heel erg creapy, maar voor mensen met een zelfbeeld issue is het vast goed..)

Oh en morgen post ik foto's van vandaag! 

Veel liefs en slaap lekker x!

First day! 8-2-2016

Lieve allemaal,

De eerste dag van mijn avontuur in Suriname zit er alweer bijna op. Het is momenteel 17:00 hier en wat betekend dat het in Nederland 21:00 is (gek he?!). Vandaag heb ik een drukke dag gehad. Ik had met Inga afgesproken om vanmiddag de stad in te gaan om wat spullen te halen en om iets te eten. Helaas waren veel winkels dicht vanwege het Chinese Nieuwjaar. Ondanks dat was het wel heel gezellig. Rico, Melanie, Lisa en Anke gingen ook mee met ons om wat spullen te halen en te eten. We hebben een heel stuk van de stad gezien toen we naar de Subway liepen. Ik zal even in het kort beschrijven wat mijn indruk was van Paramaribo:

Paramaribo is eigenlijk een supermooie en authentieke stad. Helaas is alles vervallen en oud en dus ziet het er niet op alle plekken even mooi uit. Er ligt veel troep op straat en, of het ruikt er naar heerlijk eten of het ruikt er naar plas. Ook deden sommige stukken me denken aan ‘The walking dead’. Voor de mensen die dit kennen snappen nu hoe het er ongeveer uitziet, voor de mensen die dit niet kennen ga ik een beeld schetsen: Sommige plekken zien er verlaten en vervallen uit. Er staan oude houten huizen en af en toe zie je een dronken zwerver lopen op een gekke manier (denk aan walkers/zombies). Maar als je voorbij de stank en de zwervers kijkt zie je prachtige natuur, oude mooie huizen, veel kleur, lekker eten en vriendelijke mensen.

Ook heb ik vandaag door de stad gefietst. Ik was opzoek naar een internationaal stopcontact ding en Rico moest een blender, dus gingen we samen door de stad fietsen opzoek naar supermarkten die wél open waren. Rico is geboren getogen in Paramaribo dus hij kon de weg. Het gekke is dat we hier aan de linkerkant rijden/fietsen. Ik voelde me aan het begin echt een gevaar op de weg, omdat bochten maken heel erg onnatuurlijk ging. Na lang fietsen hebben we een aantal supermarkten gevonden waar we onze spullen konden halen. Ook begon het tussen het fietsen door nog even te regenen, maar wat voelde die regen heerlijk. Waar ik in Nederland huil van verdriet als het regent, huilde ik hier van blijdschap (jullie snappen dat ik dit overdrijf, de regen was gewoon chil).

Nu ben ik net thuis en zit ik lekker in mijn kamer op mijn twee persoons bed. Ik heb het raam opengezet en voel af en toe een heerlijke zacht, warme wind langs me heen gaan. Ik geniet!! Ik ben super blij met de leuke mensen die in dit appartementencomplex wonen. We gaan zo met z’n alle eten en vanavond gaan we cocktails maken. Ook hebben we voor donderdagavond de party bus geregeld en gaan we daarna salsa dansen bij Havana. Worden jullie al jaloers? Hahaha.

Ik ga stoppen en zet hier later weer een bericht op.

Liefs x

SURINAME HERE I COME!! 7-2-2016

Woehoeeeeeee! Ik ben in Paramaribo, en god wat vind ik het hier nu al heerlijk.

Na dat ik was afgezet op Schiphol door mijn lieve vrienden en familie en mijn koffer 4,2 kilo te zwaar was (bedankt pap en mam voor het betalen hiervoor), zat ik eindelijk in het vliegtuig. Eng genoeg was ik toen nog steeds niet zenuwachtig. Ik had eigenlijk nog steeds niet het besef dat ik echt weg ging voor zo een lange tijd. In het vliegtuig kwam ik naast een meisje, Inga, te zitten. Toen we aan de praat raakte kwamen we erachter dat we ook in hetzelfde appartementencomplex woonde en bij hetzelfde bemiddelingsbureau zaten. Onderweg naar Suriname hebben we veel gekletst over van alles en nog wat. Het was superfijn om iemand naast me te hebben die ook alleen op reis ging voor de eerste keer. Na 9 en half uur gevlogen te hebben kwamen we eindelijk aan in het warme, vochtige, klamme Suriname. Het moment dat we het vliegtuig uitstapte kwam er een soort warme, klamme lucht op ons af. Het zweet brak ons gelijk uit, maar god wat was het fijn om gewoon in een korte mouwen shirtje buiten te lopen. Nadat we ons visum opgehaald hadden kwamen we nog 6 meiden tegen die ook met hetzelfde busje naar Paramaribo moesten. Eén daarvan loopt toevallig ook stage bij het kinderhuis waar ik ook stage loop. Ook kwamen we nog een stelletje tegen onderweg die ook in hetzelfde appartementencomplex wonen deze maanden.

Het was ongeveer een uur rijden vanaf het vliegveld. We gingen in een prop vol busje met alle koffers op normale stoelen over een soort zanderige weg. Ondertussen stopte we nog langs een supermarkt om water te halen (achteraf blijkt het dus dat je gewoon uit de kraan kan drinken hier).  Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik Suriname in het donker er best eng vond uitzien. Af en toe liep er een verdwaalde man met een blikje bier langs de weg. Ik zou daar niet graag ’s avonds willen lopen. Toen we eenmaal aankwamen in Paramaribo zag je wel wat meer mensen op de weg en zagen we ook steeds meer vuurwerk.  Het was namelijk Chinees Nieuwjaar. Gek genoeg voelde al dat vuurwerk als een warm welkom haha.

Toen we eenmaal aankwamen bij het appartementencomplex stond onze huisbaas, Erwin, ons al op te wachten. Samen met Rico (een jongen die hier ook woont met zijn vriendin) hielp hij onze koffers naar boven te tillen. Op de gang van de appartementen zaten wat dames te kletsen. Ik heb me netjes voorgesteld en heb nog even met ze gepraat. Het appartement waar ik in slaap ziet er onwijs netjes uit. Het is een nieuw appartement met een woon- en slaapkamer. Ook heb ik gelukkig airco en een warme douche.

Morgen zal ik verder vertellen, maar voor nu is dit even genoeg. Ik heb meer het idee dat dit een dagboek is dan een blog.. Maar goed, dat maakt niet uit.

Ik ga slapen. Slaap lekker lieve mensen!

Foto's van suriname